نصیب ما از زندگی

خودکشی کرده 

بعد مرگ اتفاقات جالبی میفته؛ بخصوص اگه فرد جوون بوده باشه و اینقدر پر حاشیه. همه در مرحله اول با شنیدنش شکه میشن و حسی به درد نخور به اسم ترحم از اعماق وجودشون سر در میاورد. بعد از مرحله شک نوبت به مرحله کنکاش میرسد. پچ پچ پچ چرا اینطوری شده؟ مشکلش چی بود؟ چرا با کسی مشکلش رو  در میون نذاشت؟ بعد از کنکاش نوبت به فرضیه سازی میرسد پچ پچ پچ

 _میگن با زنش مشکل داشته، اره؟ کمی هم انگار معتاد بوده یعنی شیشه میکشیده. 

_نه بابا انگار مشکل خانوادگی بود. خب طلاقش میدادی بچتو میگرفتی خودت بزرگ میکردی. حلق اویز کردنت دیگه چیه بچه. مادرتو بدبخت کردی

_چی بگم خواهر خدا به خانوادش صبر بده 

بعد از مرحله فرضیه سازی به مرحله درس عبرت چند ساعته میرسیم. ساعاتی که فرد بسیار متاثر از واقعه و با حس ناراحتی بسی زیاد در گوشه فقط نشخوار ذهنی میکند و کمی فقط با درک میشود.

و خب مرحله اخر هم که معلوم است. خاک، خاک سرد است و فراموشی نصیب همه ما از زندگی.