پاییز یه دقیقه بیشتره!

زمان میره که به شب برسه. شبی که اخر پاییزه. از همون انتهای برگ های پاییزی سرک میکشه تا بگه یه دقیقه طولانی ترم. پاییزی که بازم برتری خودش رو تو اخرای فصل آتیش نمایان میکنه. پاییزی که دوست نداره دل بکنه و بره تا به زوال برسه همون یه دقیقه رو هم غنیمت میدونه.

 هدفش از این طولانی تر بودن نمیدونم چیه. مگه این همه سال و ماه که گاهی به اندازه یه عمر میگذرن به قدر کافی طولانی نیستن که برای یه دقیقه یه همچین ولوله ای افتاده میون جمع ها.  

اما خب تو دنیای موازی که نوشته بودم گفتم همه ما گاهی به یه دلخوشکنک الکی نیاز داریم برای ادامه.

شب یلداتون آرزو میکنم پیش کسانی باشه که بودنشون بهتون لذت میده. کسایی ک اون یه دقیقه رو به خوبی معنا میبخشن.

پ.ن: امروز آبا رو دیدم. سرطان ضعیفش کرده. چهرش در هم فرو رفته و مغمومه انگار داره رو به زوال میره. هنوزم دست ها و چشم ها ی زیبایی داره...

تصاویر هم کار خودمه هم طراحیش هم پیاده سازیش تو نرم افزار کرل دراو. ( البته زیاد جالب و خاص نیستن. از کسانی که در حوضه تصویر سازی دیجیتال فعالیت دارن بخاطر کار ناپختم پوزش میطلبم)