عصیان انسان

یکی رو، یکی زیر؛ اینگونه بود که خدا تار و پود آدم را از از نخ خاک سرشت.

یکی رو برای منطق و یکی زیر برای نفس و خدا انسان را از عقل و نفس سرشت و در این میان تار عنکبوت نفس اندیشه و منطق را شکار کرد و اینگونه بود که تار عقل رفت و پود نفس ماند. نفس وحشی انسانی  که سرکشی اش جنگل سبز را به خاکستر سرد تبدیل کرد. نفسی که حریم ها را شکست و  ارزش ها را در گور خواباند. پاهای هرزه را به میان لحظه های دو نفره باز کرد و کودکان را که با دنیای پاکی ها پیوند داشتند را به زیر هوسبازان انداخت¹ و انسان ها را برای خواسته های تن، به صورت گروهی مانند کرم های سیب فاسد در هم لولاند. در این بین ریشه داvظترین وحشی ها را به اعماق تاریکی اتاق های قرمز کشاند² و چه مضحک که به جای سیر شدن، این گرگ های گرسنه بیش تر ضعف کردند.

امان از این چاله های فکری که هیچ وقت با خاک پر نمی شوند و زخم هایی که به جای التیام از آنها چرک فوران می کند. تشنگی هوسی که به حیوانات نیز رحم نمی کند آنها را در شعله های چشم دریده نیاز های جسمی می سوزاند³ و این حیوانات را به فکر وا می دارد که آیا انسان گفتن به یک حیوان پامال کردن حقوق حیوانی تلقی نمی شود؟

خدا تارو پود را رنگین و زیبا کنار هم معنا بخشید و ما کلافی سردرگم و گره خورده شدیم کاش مادر بزرگی بود و این کلاف را سامان می بخشید.

پ.ن: 1- گرایش جنسی پدوفیلیا (pedophilia) که به آن کودک خواهی هم می گویند.

2- فعالیت سادیسمی ها در وب عمیق و وب تاریک دراتاق های قرمز(red room).

3- گرایش جنسی بستیالیتی (bestiality) که به آن حیوان خواهی هم می گویند.