او گمشده است

و دچار خلا بیخیالی ذهنی شده ام. اسمی که خودم انتخاب کرده ام. 

بگذارید بیشتر ان را به شما بشناسانم. حالتی از سر بودن است. حالتی که در ان اب انگار درست بالای سرت هست و تمام منافذ تنفسی ات گرفته شده است اما تو حتی دست و پا هم نمیزنی تا خودت را نجات بدهی. گویا این فشار اب را روحت حس نمیکند و ذهنت ان را پاک میکند. مسائل بزرگ و مهم گویا از رگ و ریشه پاک میشوند و فردی الکی خوش جلوه میکنی به طوری که از بیخیالی خودت تعجب میکنی.

))) حس میکنم نباید بیشتر از این با ادم‌ها حرف بزنم و معاشرت داشته باشم. حس میکنم دیگه اون خلاقت ذهنی تو نوشتن رو ندارم از بس سانسورم کردن از بس از عقایدم اشکال گرفته شده. احساس میکنم تو قفس ام و سردرگم. دچار چندگانگی شخصیتی شدم

))+حس های تازه ای رو دارم تجربه میکنم. غم های آنی که باعث گریه میشند. غم هایی باعث میشن به چشمات شیلنگ وصل بشه و گاهی وقت ها هم حس میکنم باید گریه کنم اما دریغ از یک قطره است کوفتی. همین حس خلا بیخیالی عجیب. بی حسی ام نسبت به کسانی که دوستشان داشتم. حس میکنم احساسم نسبت به اطرافیانم خیلی کمرنگ شده. دیگر برایم غریبه اند. 

من گم شده است

پیدایش که کردی

سلامم را به او برسان 

بگو اینجا کسی دلتنگ من گذشته است